Doe jij wel eens iets anders met je paard dan rondjes in de bak rijden?

De afwisseling waar iedereen het over heeft?

Ik zal eerlijk toegeven dat ik meestal wel in de bak rijd. Ondanks dat ik buiten rijden ook erg leuk vind. Daar bedoel ik niet het rijden in de buitenbak mee natuurlijk. Maar echt buiten. In het bos of op het strand bijvoorbeeld. Dat buiten rijden, is zo lastig met Cartu. Het is z’n grote opgave om hem over te halen dat alles buiten zijn comfort zone hem niet een fatale hartaanval zal bezorgen.

In die bijna 4 jaar (denk ik, erg he dat ik dat niet precies weet) dat ik hem heb is dat wel iets beter geworden. Zo kan ik op wedstrijd redelijk over het terrein stappen zonder western stops te maken.

Maar vandaag had ik toch een spontane actie. Meestal als het zo spontaan is heb ik ook geen tijd om te bedenken of het misschien níét z’n goed idee is. Mijn wedstrijd ging namelijk niet door. Juke zou ook wedstrijd hebben. Toen kwam ik met het briljante idee: Waarom gaan we niet naar het strand?

Daar gingen we dan. Juke op Triumph, haar verzorgpaard, ik op Cartujano.

Er hing een mega donkere lucht. Ik dacht dit wordt natuurlijk 3x nada. Maar dat viel super mee. Alleen met opstappen regende het. Wat het opstappen ook weer naar de next level tilt. Want mijn paard gaat echt niet met zijn hoofd in de regen staan. Duh…

Goed, ik zit. Mega druk op het strand natuurlijk ondanks de wind.

Triumph liep voorop. Want dat is echt way to much voor die van mij. Zolang hij in zicht was, was het prima. Maar voorop.. Als eerste het gevaar trotseren. Nee dat ging er niet in.

Gezien ze allebei al even niet meer op het strand waren geweest hadden we besloten het rustig aan te doen. Beetje stappen en draven. Ging best goed ondanks dat ik om de 5? 10? meter een soort van extra ronde op de plaatst maakte. Minor heart attack van de Spaanse furie.

Het terug trekkend water was ook een hele opgave. Don’t push your luck dacht ik dan. Het ging redelijk goed namelijk. Dus daar zijn wij maar omheen gereden.

Op de terug weg hadden Cartujano en ik zelfs nog voorop gereden! Én zélfs aan een LANGE TEUGEL. Ja, ik was erg trots op mijn knappe Flapsa. Dat hebben wij toch maar even gedaan. Dat “even iets anders dan normaal”.

Links: het spoor met de special effects van Cartujano.