Zoals jullie merken, zijn er nog geen verdere wedstrijd verslagen online gegaan sinds het nieuwe jaar begonnen is. Ik ben ook echt nog niet op wedstrijd geweest. Daarvoor was ik (zoals vermeld in de dokter update) te slecht. Zo slecht dat Hester op gegeven moment de paarden weer overnam.

Na het doktersbezoek leek het beter te gaan. Alsof het in dalende lijn steeds slechter ging tot het bezoek en daarna poef, beter. Maar dat was van korte duur, gezien ik nieuwe pillen heb gekregen…

Sinds een paar dagen slik in een nieuw soort antibiotica en ik voel mij fantastisch… (kuch)

Anyway, vandaag had ik les met Digital. De vrijdag hiervoor had ik voor het eerst een beetje buiten gereden. Maar toen was hij net een hertje. Waardoor ik vandaag weer binnen reed. Alle paarden waren onrustiger dan normaal. Persoonlijk denk ik lente in de kop. Zo ook dus bij mijn Digitalus. De les begon zoals altijd, maar hij had dus last van lente kriebels. Hester zei tijden de les, als hij gaat “stuiteren” (ik kan er geen beter woord voor bedenken, hij gaat niet bokken. Misschien spastische trekjes?) zet hem dan op de volte, maar wel voorwaarts. Indien nodig trager, maar niet te klein!

Dat gebeurde namelijk, we hadden een paar keer bijna onvrijwillig (vanuit mij gezien) pirouettes gereden. Ze waren heel mooi had ik gehoord. Zelf was ik er wat minder blij mee.

Ik zal jullie iets vertellen. Een tijdje geleden had ik vliegles. Wat resulteerde in 3 weken pijn aan lijf.. Nu is het zo dat als hij gek doet ik verstijf. Terwijl bij hem je er juist aan moet blijven rijden, anders gaat hij nog gekker doen. Maar ik weet niet wat hij ging doen als ik wel been zou geven. Misschien dat we dan een nieuw snelheidsrecord neer gingen zetten of dat ik de nieuwe rodeo clown zou worden, who knows??

Tussendoor even stappen, gezien ik last (kramp) kreeg aan mijn linkerbeen tegelijkertijd dat mijn rechter achillespees (steken). Wat gezien het stadium dat hij in was niet bepaald fijn was. Hester vroeg of zij erop moest stappen. Ik zei dat ik dit zelf op moest lossen. De moedige ruiter die ik ben… Gezien ik het uiteindelijk met hem samen moet doen.

Uiteindelijk sloten we de les best oké af. Beginnende vorm van grenzen verleggen / buiten de comfort zone denk ik dan maar…. Het kan niet altijd goed gaan.