Vandaag was de dag dat wij weer naar het mooie Blegië mochten voor een update. Nee dat is geen typo. Er zullen vast mooie plekken zijn in België, maar niet waar wij heen gaan.

Ik was van het weekend naar huis gereden. Papa had minstens 10 keer gevraagd of ik niet moest opschrijven hoe het nou precies ging. Zodat ik niks zou vergeten. Ik kon prima vertellen hoe het ging. Het ging slecht. Een tijdje ook heel slecht.

Maar wat is nou heel slecht, als het in het algeheel wel beter gaat? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Als mensen vragen zal ik nog altijd zeggen prima. Maar nu, of eigenlijk vlak voordat ik terug ging naar de dokter, lees 3 weken ervoor, was ik op Ik sliep zo ontzettend slecht, alle tijden op de klok heb ik gezien toen ik in bed lag. Een keer slecht slapen is vervelend maar overleef je wel. Alleen bleef het niet bij een keer. Alle weken tot aan het bezoek bleef het zo. Maar als je dan langer blijft slapen, wordt het dan niet beter? Nee, nee het wordt niet beter. Ik weet dat ik een bepaald ritme aan met houden, net zoals alle andere mensen. Proberen efficiënt te slapen. Dat is leuk gedacht, maar aan moeten doen doet mijn lichaam blijkbaar niet. Als je dan wakker wordt heb je het gevoeld alsof je door een vrachtwagen overreden bent, niet een keer overigens maar echt flink heen en weer crossen. Net zoals wij vroeger deden toen wij nog met speelgoed auto’s speelden. De hele dag door… zo moe.

Eenmaal in bed gaan de hersen op stand actief en komen beeldige creaties te boven. Kan iemand alsjeblieft die stekker eruit trekken daarboven?

Gebroken.

Ik dacht en nu? Nu ga ik naar de dokter… Om 12:15 hadden wij onze date, wat achteraf een goede tijd was. Je hoeft niet lang te wachten voordat je aan de beurt bent en staat zo weer buiten. Geen goede tijd gezien wij (papa en ik) vroeg op moesten om er te komen. Wat lastig was. Maar ik zal even de tijd vertellen, gezien vele dit zullen zien als uitslapen.

9:00 …
Eenmaal geroepen om binnen te komen bi de arts leest hij zoals altijd mijn boekwerk door. Hij geeft ons wat blaadjes met wat voor mij betreft Chinese letterkunde. Wat overigens mijn uitslagen waren van 3 maanden terug. Ik vertelde dat het minder ging, ik veel last had van zo ongeveer alles. Gelukkig kon hij ons vertellen dat dat heel normaal was. Dat door het afbreken van de afvalstoffen van het virus ervoor zorgde dat het minder ging. Dat ik daardoor meer last had van mijn lijf. Het betekende blijkbaar ook dat het de goede kant op gaat. Weer werd ik lek geprikt voordat wij konden gaan. Dit voor verder onderzoek. Dit hele gesprek duurde ongeveer 3-5 minuten. Het bloedprikken lijkt altijd langer te duren.

Na de dokter zijn wij nog naar de apotheek gegaan, die natuurlijk lunch pauze hadden en dicht waren. Leuk iets, medicatie die je via een arts in België “opgedragen” krijgt, je dus alleen daar kan halen.. en niet in Nederland. Ik had nieuw antibiotica voorschrift gekregen. Dus dat was wachten tot de apotheek open ging en daarna konden wij naar huis.

Ik had er nog over nagedacht om het wel vast te leggen maar dat is helaas niet gelukt, ik was te slecht daarvoor…